Hee iedereen,

De laatste dagen in Amerika waren vooral emotioneel. Je wilt niet terug naar huis, maar je bent er ook wel weer klaar voor. Snap je wat ik bedoel? Het was echt een dubbelgevoel. Je verlaat je huis om weer naar huis te gaan. Klinkt heel cliche, maar zo voelt het wel. De dagen waren dus gevuld met laatste etentjes, lunchdiners en het maken van plezier (tussen alle tranen door). Zo ben ik dus naar het Athletic Banquet gegaan van Blake waar ik ook nog afscheid heb moeten nemen van een paar vrienden van mij, heb ik veel afgesproken met vrienden en het laatste etentje met mijn familie. Helaas gingen mijn hostouders de dag van te voren op vakantie, dus het afscheid nemen was anders dan bij de meesten. Het is raar, om afscheid te nemen van mensen die een jaar lang voor je gezorgd hebben, een jaar lang jou thuis hebben laten voelen en een deel uitmaken van je American dream.

Op de laatste dag zijn Chase, Cole, Mckayla, Will, Blake en ik gaan lunchen bij iHop. Ik kan nou niet Amerika verlaten zonder een ontbijten van iHop. Eenmaal van huis vertrokken voelde het al raar. De laatste keer dat ik de deur achter me op slot draai, de laatste keer dat ik door de straten van Greenland rijd en de laatste keer dat ik langs Greenland High School rijd. We gingen al vroeg dus we konden daarna nog even naar mijn favoriete plekje toe, the Cross. Op dat moment realiseerde ik me toch wel dat ik geen idee heb wanneer ik nou terug kom en dat ik dit écht ga missen. Het uitzicht op Fayetteville, the Old Main, de bergen.. Toen rond 12uur moesten we al richting het vliegveld. Chase en Robert brachten mij samen met Blake. Toen we eenmaal mijn koffer hadden ingecheckt (die toen echt precies 23kilo was), gingen we even rustig zitten. Ik had namelijk nog een uur voor boards en XNA is nou niet echt een drukke airport hahaha. Later kwamen blakes grandparents nog en Jennifer. Na wat gelachen gingen we naar de douane.. Alleen het zien al en het beseffen dat ik alles ging achterlaten brak me. De laatste knuffels en afscheid en ik ging door de douane. Laatste keer gezwaaid en toen door naar de gate. De reis zelf ging gewoon prima. Ik zat alleen helemaal achterin het vliegtuig en omdat onze vliegtuig vertraging had, had ik nu in plaats van 1.30 overstap tijd maar 30 minuten. Ugh. De stewardessen hielpen mij en zetten mij helemaal voorin het vliegtuig en lieten mij als eerst gaan. Daardoor kon ik de shuttlebus pakken die mij naar de andere kant van het vliegtuig zou brengen in een paar minuutjes. Ja, Chicago is geen klein vliegveld dus dat was wel echt stressen. Eenmaal rustig in het vliegtuig, zat ik naast iemand die ook een exchange student is van Travel Active, dus dat was wel gezellig! Op zaterdag om 9:20 kwam ik dan aan in Nederland. Het duurde allemaal zo lang voordat ik mijn koffers kreeg, echt vet irritant. Maargoed, daarna door de hal heen en wat voelde dat fijn!! Eindelijk weer je ouders zien, je vrienden en je familie!! Ook waren er twee vrienden als verrassing gekomen dus dat maakte het nog leuker! Anton, Steffy, Aafje, Max, Max, Lobke en natuurlijk mama: Heel erg bedankt! Toen thuis lekker taart gegeten en gekletst en daarna kwam er nog een verrassing! Vriendinnetjes van mij kwamen op bezoek met taart en ballonnen!! Ik mag echt zo dankbaar zijn met de vrienden die ik heb! Heel de avond gekletst en ook nog lekker pizza gegeten. De dagen daarna waren vooral gevuld met terrasjes pikken, Guus Meeuwis concert, BBQ's, feesten en veel plezier!

Ik ben zo ontzettend dankbaar voor iedereen die mij dit jaar geholpen heeft en iedereen die mijn jaar gewoon stukken beter heeft gemaakt. Vooral de familie Depew; James, Tina en Chase: Thank you so much. Zonder jullie had ik dit nooit gekund en had ik misschien dit jaar niet eens kunnen doen. Jullie hebben me zoveel laten zien, laten meemaken en bijgebracht. Ik ben jullie echt eeuwig dankbaar!

Nu zit het avontuur er dus eigenlijk op. Dit zal dan waarschijnlijk ook de laatste blog zijn. Het is zo raar, 2.5 jaar hiervoor gespaard, een jaar naar uitgekeken en dan is het jaar zelf eigenlijk zo voorbij. Ik heb ontzettend veel geleerd over mijzelf, over Amerika en over anderen. Ik heb ontzettend veel mensen leren kennen, vrienden gemaakt, familie gekregen en zoveel plezier gehad. Alle inside jokes die ik met iedereen heb, alle avonturen, leuke verhalen. Het is zo ontzettend gek om niet meer in Amerika te zijn. Het land waar de porties inderdaad echt groter zijn, waar ik nu al de refills van mis, de gratis waters, de fastfood-ketens op MLK waar we soms wel 3x doorheen moesten rijden omdat we geen beslissing konden maken, de stoplichten aan de andere kant van de straat, waar je door rood rechts mag afslaan, waar de mensen zo spontaan en vrolijk zijn and so on. Ik ben zeker van plan om terug te komen, want Arkansas zal altijd bij me blijven. And, once a pirate, always a pirate!

XOXO - Emily